Deze morgen toevallig zowel De Standaard als Het Nieuwsblad gelezen over de besognes bij de SP-A. Beide kranten zijn eigendom van mediagroep Corelio (voorheen VUM media), al krijgt de één een kwaliteitslabel opgeplakt en dient de andere het brede publiek aan te spreken. Van een twee-merkenstrategie gesproken! Toch blijkt de berichtgeving over politieke onderwerpen niet al te veel te verschillen: natuurlijk publiceert De Standaard meer politieke berichten, wil zij niet enkel informeren maar ook duiden en opiniëren, maar als eenzelfde onderwerp in het Nieuwsblad verschijnt, dan kan je er zeker van zijn dat het in ongeveer dezelfde vorm in de Standaard staat. Op zich is daar niets mis mee. Omwille van de enorme kost van informatiegaring moeten berichten meerdere malen ten gelde gemaakt worden. Wat mij echter voor de borst stoot, is dat een zogenaamde kwaliteitskrant (in tegenstelling tot Het Nieuwsblad, die ook over de kwestie bericht) op haar achtste pagina uitpakt met een wazige scan van het kattenbelletje dat Freya Van den Bossche op Vande lanottes ophefmakende persconferentie liet rondslingeren. Naar mijn mening ruikt dit naar riooljournalistiek, een kwaliteitskrant onwaardig. Foei!
-
Update: De Standaard polst bij lezers naar de zin van deze publicatie.
-
Update: Freya Van den Bossche wordt geen fractieleider.
-
Update: Wat gisteren nog in De Standaard als ‘Kattenbelletje’ stond, wordt vandaag als ‘kattebelletje’ gepubliceerd. Kwestie van de juiste schrijfwijze te hanteren.
Dusty Road Records 
Freya Van den Bossche stelt in het kattenbelletje dat ze twijfelt of ze voldoende inhoudelijke capaciteiten heeft om het fractieleiderschap in de Kamer waar te nemen. Ze haalt ook haar moederschap en haar (zakelijke) relatie met Frank VandenBroucke aan. Bovendien blijken internen te twijfelen of Van den Bossche voldoende draagvlak heeft binnend de partij. Vooral Bruno Tobback ervaart enige wrevel: hij zag die functie best zitten.
Voorts vindt Van den Bossche het ‘totaal onfatsoenlijk dat jullie (journalisten) dat papiertje hebben gejat).
Tsja, als je zo’n kans laat liggen, ben je geen journalist.
Een aantal zaken maken het kattenbelletje van Van den Bossche nieuwswaardig:
1) ze twijfelt zelf aan haar nieuwe rol (inhoudelijke capaciteiten)
2) andere leden binnen de partij twijfelen aan haar nieuwe rol (geloofwaardigheid van Freya)
3) er is zelfs sprake van enige wrevel (Bruno Tobback)
4) de SP.A likt haar wonden, rechtlijnigheid en consostentie zijn noodzakelijk, onzekerheden dienen vermeden te worden (actualiteit)
5) Het in de perszaal laten rondslingeren van een kattenbelletje waar persoonlijke notities opstaan wijst op onzorgvuldigheid (verdere daling van de geloofwaardigheid)
Aangezien de gebeurtenis nieuwswaardig is, verdient zij publicatie. Dit neemt echter niet weg dat de wijze waarop de gebeurtenis gepresenteerd wordt door mij onkies bevonden wordt. Waar ik dus vooral op in wilde spelen, was dat ik van een krant als De Standaard geen tabloid-toestanden verwacht, met ingescande persoonlijke notities die leesbaar afgedrukt worden. Zeker niet als zusterkrant Het Nieuwsblad (die wel eerder bij tabloid-toestanden aanleunt) er wel in slaagt dezelfde informatie over te brengen, zonder het kattenbelletje effectief te publiceren.
Laat het misschien toevallig wezen dat De Standaard het wel leuk vindt om de SP.A eens in een iets minder gunstig daglicht te stellen, of zoek ik het nu te ver… gezien het (verre) verleden van de krant.
De Standaard pretendeert alleszins een onafhankelijk dagblad te zijn. Hoewel Peter Vandermeersch het kruisvormige signatuur AVV-VVK (Allen voor Vlaanderen, Vlaanderen voor Kristus) van de voorpagina verwijderde, stopt deze algemeen hoofdredacteur zijn sympathie voor het (huidig) Vlaams Christendemocratisch gedachtegoed niet onder stoelen of banken. Lees zijn commentaarstuk van vandaag (13 juni) er maar eens op na, of denk maar eens terug aan zijn analyses op Canvas na ‘Het Groot Debat’ (“Leterme was een duidelijke winnaar omdat hij stand had gehouden tussen zijn twee belagers”). Misschien kan ook het feit dat De Standaard de communautaire kwestie zo fel op de (media, publieke en politieke?) agenda plaatste als steunbetuiging aan de christendemocraten geinterpreteerd worden. Maar laten we ook, en vooral, niet vergeten dat Peter Vandermeersch aanvankelijk een enorme aanhanger van Paars was. Of misschien kunnen we besluiten een aanhanger van ‘verandering’ in het algemeen?
Dit alles is natuurlijk geschreven vanuit het besef dat redactiestatuten stellen dat de hoofdredactie verantwoordelijk is voor het redactionele beleid van een krant.
PS: OF…hij mocht ni van Freya. (lacht)